Harold de Bree on, The electronic circuit board works serie:

Titled ‘Atmospherical Disturbances 1-13’
Copper as a conductive metal on which ‘codes’ are splashed and painted, even scratched, on which the changing light brings a kind of sinister visible noise.
Codes disguised as neat abstract paintings.
Dark abstract landscapes, underwater worlds.
The resonance of electronics in the atmosphere.
The ominous feeling one gets looking at them. The sounds of coded messages, send by numbers stations, the meaning long gone, if there was any.

Harold de Bree over, de printplaat serie:

getiteld ‘Atmospherical Disturbances 1-13’
Koper als geleidend metaal waarop ‘codes’ worden gespat en geverfd, zelfs gekrast, waardoor het veranderende licht glinsterend in die krassen een sinister zichtbaar geluid voortbrengt.
Codes vermomd als nette abstracte werken.
Donkere abstracte landschappen, duistere onderwaterwerelden.
De resonantie van elektronica in de atmosfeer.
Het onheilspellende gevoel dat je krijgt. De geluiden van gecodeerde berichten, uitgezonden door nummerstations, de betekenis is allang verdwenen, als die er al was.